කෙල ගැඹුරු නිසල බවපිටුතලය කොට රැගෙන
මිහිතලය පිට කරන සුෂීර
උනුහුමද ගෙන
හුස්මටම කාවදින
පුෂ්පයන පුසුඹ මැද
භස්මාවශේෂ වන මළ සිරුර කාගේද
හිරු ගිලින්නට තරම් සූසාල පතලක
සඳ එලිය මුවා කල කටු පඳුරු තුරුලක
රුදු සතුරු බල බිදළු නර සිංහ හදවත
ඉකි ගසා අඩන මරු සනසන්න මියුනද
අවාරෙට කෑ ගසන කොව්ලෙකුගෙ හඩ මැද
ගෙරි හමින් පැන නගින මාර පද තාලෙට
මවකගේ සෙනෙහෙ මැද මොර තලන සුළඟට
සිංහ පුතු සැතපෙනවා අඩි හයක පතලක
හෙට දිනක පෙරදිග සයුර අග නැගෙන නව අරුණැල්ලක
හෙට දිනකඋපදින්න මඟ බලන බිලිදන්ගෙ සුබ සිහිනෙට
දිවියෙන් පුදා පණ කැප කෙරූ අරුතක් දිනා දුන් විරුවට
හොරණෑ හඩින් දෙන උත්තමාචාරය පමනක් ද හිමි උරුමය
ගනිව් ගම් නියම් පුරා මේ සා ගනන් දිවි පුද කෙරූ
පුතුන් ඇත බිම සැතපිලා රුහිරය හෙලා මව්බිම රැකු
උතුම් නිදහස දිනාදුන් නිසාවෙන් දකුණත අරන්
හෙලන් නලලත තියා බිම දුටුව විට රණ විරුවෙකුන්
-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-
