අළුත් කන්ණඩි

අදුරට සමුදෙන්න ගෙනා
අළුත් කන්ණාඩි
දකුණ බොතල් අඩි
වමට නිකන් අඩි
හැබැයි මාරයි
දැන් ලෝකෙ පෙනෙන හැටි
මාරයි
වසරක් අඳුරු ලෝකය
සැනෙන් එළිය වු හැටි

එළියයි
අඳුරු තැන් එළීයයි
එළියයි
එළිය තැන් තව එළියයි

අළුත් කන්ණඩි
හොඳයි
හැබැයි හිතට බරයි.

- සුනෙත් වෙඩිවර්ධන -

බේරෙට දුක කියන කොළඹ

Photo Credit - Pathum Wickramasinghe

ගොම්මනට ඉකි බිදින
මැද කොළඔ අහස
බේරෙ වැව දිලිසෙනවා
අහස් රඹ පාටට

දියකාවො මොර තලයි
ඟද ගහන සුලගට
හඩ නඟයි සුළගින්
කොළඹ කී දුක බේරෙට






හොල්මන් නොමැති
පාරවල් අතරේ
හොල්මන් කරන පැල්පත්
නිසොල්මන් ගොඩනැගිලි
අලසව ගොඩනැගෙන
නෙළුම් කුළුනේ මුදුණට
සුදු පාට වළාපෙළ වදිනවා
හවසට
                                                                                                                                                       
කොළපාට බේරෙට
කෙළ ගහන තරමක
බොරපාට හවසට
කුණු පිරෙණ ඉවුරක

ගොම්මනේ අසිරිය
මැද කොළඹ අහසට
ගෙනෙන සිරි නෙතගට
බලනු පින් තිබ්බද?

-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-

කිකිලි

උබට හොද වැඩේ
දැන් ඉතින් කෙකර ගාපන්
ඒත්
බිත්තරේ වැටෙන්නෙ නෑ
නිකම්ම නිකම් ෆාම් කිකිලියෙක්
බිත්තර දැම්මත් වැඩක් නෑ
මස්කඩේ තමා හොදම තැන
මුදලාලි හොදට සළකයි
ඊලග ආත්මෙදිවත් බලපන්
කන්න කලින්
පනුවා
කන්න පුලුවන් එකෙක්ද කියලා
නැත්තං
ආයෙ බඩරිදෙන්න ගනී

රෑ මිලින වූ කඩුපුල් මල සේයා

ලක් දණ සුවෙන් සුව නින්දේ ඇති රෑක
ලක් දියණියක් හට රහසේ  සිදුවූ     දේක
ලක් දෙරණේ සිටියත් දෙවියන් නේක
උන් එකෙකුවත් නැහැනේ දැක්කේ මේක

පෙර පාසල් යන වයසේ සිටි සේයා
හැම විට මව්පියන් හට හුරතල් වේයා
තව හුරතල් වේ ඈ සමඟින් සීයා
ආච්චිට නම් ඇ බඩගිනි මීයා

උපන්දිනේ එනවා මගෙ ලඟ ලඟම
මොනවද මට දෙන්නේ අම්මා එහෙම
බෝනික්කෙක් දෙන්නම් යැයි කිව්වාම
ඈ හිත පිරුණ සතුටින් මේ තුන්ලොවෙම

පියා නෑ ගෙදර පිටවී ගොස් ඇත ඔහු අද රෑ වැඩට
අත්අම්මා සියත් එක්කන් ගොස් නේ මළ ගෙදරකට
අයියා නංගී අම්මා පමණයි සිටියේ ලඟ සේයාට
ඈ පහසුවෙන් හසුවූවා මරුවගේ ඇහැට

රෑ ඝණ අඳුර මැද එළියයි පුන්සඳ පායා
ඇත මව් තුරුලේ නිදයන් පින්කඳ සේයා
මහ රෑ පැමිණි නොමඳත් මරුවගේ සේයා
මොන දෙව් දේවතාවියකටවත් නොපෙනේයා

මව් තුරුලේ සුවනින්දේ සිටිසේයා
කෙලෙසද ගෙන ගියේ ඒ වල් පරයා
කෙලෙසා මරා කැලයක උදයේ සිටියා
රෑ මිලින වූ කඩුපුල් මල සේයා

මෙය සිදු කලේ ලඟ නිවසක වැසියෙක්ය
තව එක්කෙනෙක් පාසල් යන සිසුවෙක්ය
කොණ්ඩය තමා කල බව පිළිගත්තාය
එනමුත් තවම මෙය මට අභිරහසක්ය

-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-

උකුස්සා

උකුසු ඇස් දෙකක්
දුරකථන තිරය මත
ඇගේ හෙට දවසම
උකුස්සගෙ ඇස්වල

හෙට වැඩට යනවද
ගෙදරමද ඉන්නේ
චිත්‍රපට ශාලාව
ඇරලද තියෙන්නේ

කෙටි පුවතක්ය දුර
ඇයත් ඔහුගෙත් අතර
අඟලක විදුරවක්ය
උකුස්සා ඇයට දුර

හැදන් සිටි සායම
ගැලවෙන්න හේතුව
ඇගේ සිට අඩි දෙකක්
උකුස්සට නැතිකම

වීදුරුය පස්සේ
ෆෝන් එක අත්ලේ
වීදුරුව පස්සේ
උකුස්සය ඉන්නේ

ඔවුන් හෙට දවසේ
මොනවද කරන්නේ
ඔවුන් හැර ඒ දේ
උකුස්සත් දන්නේ

ඉදින් අවසානෙ ඈ
උකුස්සව දකින්නේ
ඉතින් බොල උකුස්සෝ
හෙට මොකද වෙන්නේ

-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-

හිමිකමට කහිමි

හිමි නැතත් අහිමි නැති
පියාඹන හදවතක්
නියාගෙන කවි කියන
මේ තරම් ප්‍රේමයක්

නුවන් අග කදුළු නැති
තැනින් තැන පළුදු ඇති
රිදුනු තැන් මතක නැති
අහිමි නැති හිමිත් නැති
මහට හිමි මට අහිමි
අයිතියක් උවමනා නැති
මේ ආදරය සිහිනයක්

රාගයට තාල නැති
තාල පද වැයෙන රිසි
බාල නැති ගනන් සෘති
ඇති නොමැති සිත් රතී
මහට හිමි මුත් අහිමි
කිසිදිනක නොලැබෙනා
ප්‍රේමයක්
ප්‍රේමයත් සිහිනයක්

-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-

අව නොවු මගුල

අහො ඒ මළගෙය
ඉතිකින් අවසනද ?
උනුන් අප හා සටන් කල බිම
අප්පච්චි වැලළීලද?

නොමළ වුන් ඉකි ගසන මලවුන්ගේ කනත්තේ
මළවුන්ගෙ කර මතින් මළමිනිය නැගිටිටේ
මළ නොමල උන් කවුද කෙනෙකු නැත දැන්නේ
නමුත් ඒ වගක් වත් මලවුන්ට නැත්තේ

අවමගුල් භූමියක
මගුල් බෙර නොවැයුනද
අව මගුලේ අව කපා
මගුල සැමරිය යුතුය

දිනුව උන් කවුරුන්ද?
පැරදුනේ කවුරුන්ද?

-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-

නොමියෙන මිනිසුන්

කෙල ගැඹුරු නිසල බව
පිටුතලය කොට රැගෙන
මිහිතලය පිට කරන සුෂීර
උනුහුමද ගෙන
හුස්මටම කාවදින
පුෂ්පයන පුසුඹ මැද
භස්මාවශේෂ වන මළ සිරුර කාගේද

හිරු ගිලින්නට තරම් සූසාල පතලක
සඳ එලිය මුවා කල කටු පඳුරු තුරුලක
රුදු සතුරු බල බිදළු නර සිංහ හදවත
ඉකි ගසා අඩන මරු සනසන්න මියුනද

අවාරෙට කෑ ගසන කොව්ලෙකුගෙ හඩ මැද
ගෙරි හමින් පැන නගින මාර පද තාලෙට
මවකගේ සෙනෙහෙ මැද මොර තලන සුළඟට
සිංහ පුතු සැතපෙනවා අඩි හයක පතලක

හෙට දිනක පෙරදිග සයුර අග නැගෙන නව අරුණැල්ලක
හෙට දිනකඋපදින්න මඟ බලන බිලිදන්ගෙ  සුබ සිහිනෙට
දිවියෙන් පුදා පණ කැප කෙරූ අරුතක් දිනා දුන්  විරුවට
හොරණෑ හඩින් දෙන උත්තමාචාරය පමනක් ද  හිමි උරුමය

ගනිව් ගම් නියම් පුරා මේ සා ගනන් දිවි පුද කෙරූ
පුතුන් ඇත බිම සැතපිලා රුහිරය හෙලා මව්බිම රැකු
උතුම් නිදහස දිනාදුන් නිසාවෙන් දකුණත අරන්
හෙලන් නලලත තියා බිම දුටුව විට රණ විරුවෙකුන්

-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-

වහින්න

තරහින් රවන්න
ඔරවන්න ගොරවන්න
මහ වැස්සකට
අතවනන කළු අහස
රළු බොරුළු
පොළවට
වැටෙන වැහිබිදු
ගෙනෙන සිසිලස
වැස්සකින් පසුව
වහිනතුරු
වැස්සක්
ඉන්නවා බිම්මලක්
නොපිපී
දැන්වත් වහින්න

-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-

ට්‍රැෆික් එකේ ප්‍රේමය

රතුඑලිය මුණගැසුව
කහපාට ඇස්දෙක
කොළපාට වැටෙන තුරු
නුඹ ගාව මගෙ හිත

වැටෙන විට ඇසි පිය
දිලිසෙනවා දත් පෙල
ඉඟිමරණ ඇස්දෙක
ලියාගෙන හදවත

තෙලිතුඩින් ලියවුන
ඉලක්කම් පේලිය
කවුළුවෙන් එලියට
පියාඹුව හැටියක

ඇස්වලට පෙනෙන දුර
කොලේකට ගිය නොහැක
කොල එලිය වැටුනු පසු
බස් රියත් යා යුතුය

මහපාර කියවනවා
මගෙ ගණන් පාඩම
ශිෂ්‍යාව දිව ආව‍ෙ
එය ඉගෙන ගන්නට

කොළ පාට වෙන් කෙරුව
කහපාට ඇස්දෙක
රතුපාට තාම ඇයි
දුරකථන ඇමතුම

ඉදිරි ආ බස්රිය
ඇති කරපු ශබ්දයද
තවම එක ඇමතුමක්
නොදෙන්නට හේතුව

-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-

හීනයක සැනසුම

මං දකින හීන
මට උරුම සතුට
දෙව්ලොවක සුවය
ගෙනෙයි සුබ සිහින

හිත දවන සජීවී ලොකය
ගෙනෙයි හැමවිටම හදවතට ශෝකය
එයින් මා මුදන මටම හිමි ‍ලෝකය
පරම සුව කැන්දන මගෙ හීන ලෝකය

කිසිවෙකුට හිත් වුවත්
මොහොතකට ඇහැරන්න
එපා හීනකින්වත් හීනයෙන් මා ඇහැරන්න
දකින හීනයෙම ගුලිවෙන්න
මොහොතකට මට ඉඩ දෙන්න
මට ඕන හීනයෙන් හීනයට පැනයන්න

නෙත් කොනින් ගිලිහෙච්ච
කදුළු වල ලුණු රහට
හුරුවෙච්ච තොල් වලට
මොහොතක් සිනා සෙන්න
ඉඩ දෙන්න
දකින හීනයෙම ගුලි වෙන්න

-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-

උඹ මම සහ මගේ හිත මගේ හිත නම් අයිති බොට උඹේ හිත මට අයිති නැත

උඹ මගේ ඇස් දෙක ලියාගෙන
දීපන් මෙහෙට මට
මට අයිති ඇස් දෙක
බලන හැම පැත්තෙම
උඹ ඉන්නේ කොහොමද

හිටපන් ඔහොම එක තැනක  චුට්ටක්
දහඅතේ දුවන්නේ ඇයි ඔහොම බන්
උඹ මාළු දැල වුනත්
මං කොහොම රුඳෙන්නේ
බොට
එක හිතක් නැතිනම්

පොඩ්ඩක් නිකම් හිතපං
වැඩි නැද්ද උඹ දාන මායම්
රැක්ක සිල් මං බිදෙන තරමක්
අරගත්ත හිත දීල පලයං

උඹ මම සහ මගේ හිත
මගේ හිත නම් අයිති බොට
උඹේ හිතමට අයිති නැත
උඹට හිමි වියතු උනත් මගෙ හිත
උඹට දෙන්ට හිත දෙන්නෙ නැත

 -සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-

නොලද ප්‍රේමය

හිරු සඳ නොමැති ලොවක් තුල
ජීවිතය හිර වෙච්ච
සේයාව මත නැගුණු
මතකයේ හසරැල්ල
ජීවිතයේ තනිවෙන්න
හිමි නොමැති ඹබේ හදට
පෙම් බැන්ද වරද මම

කාලයෙන් මඟ ඇහිරු
නොතේරුම් කමක් තුළ
සීතලට පිටවෙච්ච
මුහුදු රළ මෙන් නැගුණු
ආදරයෙ කදුලැල්ල
විශ්වයේ තනිවෙන්න
නුඹට හිමි මගෙ හදට
පෙම් නොකළ වරද නුඹ

-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-

නියගලා ප්‍රේමය

අතර මඟ නැවතිලා
කතර මැද තනිවෙලා
වැඩෙන හරි හැඩවෙලා
මලකි නුඹ නියඟලා

දිගැටි මල් පෙති තලා
බඹරු රොන් ගෙන නොයා
තඹර පෙති තටු සලා
නුඹ ලඟින් පැන ගියා

අඹර පැහැසර අරා
මලක් වී නුඹ වරා
එනු වලා පට ඉරා
මගේ හදවත කරා

නුඹේ අල මුල් නොකා
ඉදිරි ජීවිතෙ තකා
කටු ඉඹුල් වික විකා
දමමි ආදරෙ මකා

 -සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-

රාත්‍රිය

කළුවර ඉකිබිදින
තරු නැති අහස යට
රැහියියන් නගන හඩ
ගීතයකි සවනට

කණමැදිරි එලියට
ලස්සනයි නෙතඟට
හඳ වසා ගත් වළා
අදුරු කළ ලොකය

පින්නෙ ගෑවී එන
සීතල සුළගකට
කවි කියන සුනඛ රැල
මකාලයි පාළුව

විඩාබර දෙනෙතට
නිදිසුවය පැමිනෙන
තුරා සුව කැන්දන
සෙනෙහෙබර රාත්‍රිය

 -සුනෙත් වෙඩිවර්ධන -

ඩුබායි රොස

කර්කශ අව්වට
රත්වූ පොළවේ
මූත්‍රා සැරට
ගානට වැඩුනු
ඩුබායි රෝස

රොන් රස දන්න
මත් වන බඹරු
ඇනවුම් දෙන්න
මල් කඩ පෙළයි

ඩුබායි රෝස
නෙත් කළුයි
අතිනත ගියද
පුදසුන් මතට
කිසිදා නොයයි

-සුනෙත් වඩෙිවර්ධන-

බස් එකේ හුඹස් කට

බස් එකේ හුඹස්
කටක් දොඩවන බස්
කොන්දා කියවන දෙබස්
එකට ඉදිරියෙ හබක්

සකස්කඩ කියවු
බවක් පෙන්වන උවන්
වක්කඩේ හෙලපු
අනේ මෙහෙමත් කටක්

සැලෙද්දී තොල් පෙති
විසිවෙනවා කොළඹ පොල්පිති
උපන්තේකට කොළඹ දැක නැති
උන්ට නම් උබ කොළඹ එකියෙකි

තැනක මකුණක්ට ඉඩ නැති
බැරල් එකකට කොහොම ඉඩ ඇති
එහෙව් බසයට ඇතුල් වී ඇති
ඇන්ටි උබ නම් කිරළ ඇබයකි

-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-

ඉස්සර කෑලි

හිමිදිරි උදෑසන
කොටුව පේමන්ට එකමත
දුටුව ඉස්සර කෑලි දෙක
තාමත් හැඩයි දැක්කම

ගාගත් රතුපාට තොල්වල
මූනෙන් සුදු පාට බේරෙන
බාගෙට ඇග පේන ඇදුමට
තාමත් වශීවෙයි නෙත් යුග

පළවෙනි කිරන හිරු දෙන
නළලත වැටී බැබෙලෙන
හැටි දැක වශී වී එන
ගනු දෙනු කාරයෝ ගොඩ

ඉපදුනානම් ඉස්සර
ගන්නවා මම දෙකම බිත්තර
මම ඉපදෙන්න ඉස්සර
ඉපදුනේ ඇයි මේ කෑලි ඉස්සර

නොගියානම් බස් එක
තාමත් එතන ඇස් දෙක
යළිත් උදයක කොටුවට
එනවා ඉස්සර කෑලි දක්නට

-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-

මොණරු දඩයම

මොණරු දඩයම
කටුකය
අමිහිරිය
දඩයමෙන් පසු
මිහිරිය
මහන්සිද නැත
සමහරු මොණරු ගාල්කරයි
සමහරු ඔහේ අත හරයි
මොණරු ගාල් කරණ තැන්
අහ ඒවා මරු
අපේ මොණරු ගාල් කරලා
පැටව් ගස්සලම දෙනවා
දවසක මම
මිට වඩා හොදට දඩයමේ යනවා
අන්න එදාට
මම
පිල් අත ගගා ඉන්නෙත් නෑ
ඔහේ අත අරින්නෙත් නෑ
පැටව් ගස්සනවා
මගේ ගාලේම
-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-

අහින්සක සතා

සය පාදයකි

ඒරියල් දෙකකි

පිටේ තටු දෙකකි

පියාඹන සතෙකි

වන්දෙක් වගේ හිස
දුබුරුයි උගේ ඇග
සිනහා නැගෙයි මට
ගෑනුන් බයයි මුට

පියාඹනවට වඩා
ඇවිදිනවා ගේ වටා
අම්මාට හෙනහුරා
හැබැයි මගෙ හිතවතා


ගෑනුන්ට ඉරිසියයි
මේකා හරි ලස්සනයි
ඇති කරන්නට හිතයි
හිතනවට වඩා
මූ මාර අවිහින්සකයි

-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන -

නිරිදු

තෙද බෙලෙන් රුපු දුන්
ඔද වැඩුනු මහසෙන්
සමග සටනෙහි උන්
මහ නිරිඳු මම වෙම්

රුහිරයෙන් ලියවුනු
ඉරණමක අයිති ඇති
නිරින්දට මල් පිරුණු
පුදසුනක් අයිති නැති

එහෙව් මට අයිති නැති
පුදසුනක මල් පෙති
පිසලන්න වෙහසෛන්නේ
ඇයිද මගේ අග මෙහසෙි

-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-

අනේ අද සද නෑනෙ පායලා

එක් දිනක් නිදි මරා
හදා ගත් සිත මරා
පෑයූ ඒ සද පුරා
අදත් පායන තුරා

හිදිමි මම මග බලා
ෆේස් බුකියට වෙලා
වෙසක් දැන් පහු වෙලා
අනේ අද සද නෑනෙ පායලා

ස්වේත පුෂ්ප

ස්වේත පුෂ්ප

ස්වර්ගයේ දොරටුවෙන්

දෙවිවරුන් බිම හෙලන

ස්වෙත පුෂ්ප

මිහිකත දෙවගනට හිමි

ආසනය වට කරන්

එකම එක එක මලක්

දිව්‍යාංගනාවගේ

ආසනය හිමි කරන්

ස්වේත පුෂ්ප

බිම

තවම පර නොවී ඇත

-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-

වෙඩ්ඩගේ ඉසව්ව

පඩ්ඩෝ පඩි කම් කරද්දී
පොඩ්ඩො පොඩි වැඩ කරාවී
ගඩ්ඩො හයියෙන් බුරද්දී
වෙඩ්ඩො නිහඩව සිටී වී

සුද්දා කඩුවෙන් කපනවා
හෙලයා හෙළුවෙන් වනනවා
ගොයියා කමතෙන් හෙලනවා
වෙඩ්ඩා හෙළුවම ඇඩෙනවා

කවියන්ට නැහැ නිනව්ව
සයිබරේ ගොඩ නැගෙව්ව
සද්ද නැතිවම හදව්ව
මේක වෙඩ්ඩගෙ ඉසව්ව

-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-

කුණාටුව කෝ කොහිද ?

රඹ වූ අහස් කුස

පියාඹන වැහිළිහිණි

වැසි උවැස්සෙන් සිටී

ක්ෂිතිජයේ හිරු ගිලී

ගිය පසුව අදුරු වන

වළාකුළු මිසෙක

වෙනත් කළු වළාකුළු

උන්ව පිළිගන්නෙ නැත

ගිම්හානෙ කොන

වසත්තය අග 

සිසිරයේ ඉම

හේමන්තයද අවසන

දිනසකර ඉතුරු කළ

අවසාන කිරණ මත

නැගී මග බලාගෙන

හීදී වැහිළිහිණියන්

අපේක්ෂා භංගව

දිනෙක සාගර පතුල

කලම්බා නැගී එන

මහා සුලි කුණාටුව

තෙමාවී 

දිනසකර පිලිස්සුව

වැහිළිහිණි පියාපත්

-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-

රතු මල්

රතු මල් පොකුරු
වැටුනු කොළඹ පාරවල්
සුද්ද වන අතර
පිට්ටනි පුරා
රතු මල් පොකුරු
උදේ පිපිලා
රෑට පරවෙයි
රතු මල් ‍
පිපෙයි පසුවට
මැයි මල්
-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-

ඇගේ ලී ගේට්ටුව

අපොයි ඇගේ ලී ගේට්ටුව
වැනෙයි දැන් හතර අත
වියපත් ඇගේ ඇස් දෙක
බලා හිදී ගේට්ටුව ලඟ

අත ලඟට වැඩකාරයෝ නැත
හිත් අගට සැනසිල්ල නැත
නමුදු ඇගේ ඒ දෑස් මත
බලාපොරොත්තුවෙ ගිනි දැල්ල ඇත

බොලොක් ගලෙන් වැටෙන වැලි කැට
වහලයෙන් වැටෙන පිනි කැට
තවම පන ඇත කොදු ඇට
ඇයට ඒ ගානක් නැත

හෙට දින යලිත් හිරු දැක
හිරුටත් කලින් ඔහු දැක
මැරුනත් ඈට කම් නැත
තවම ඈ ගේට්ටුව ලඟ
-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-

සුලඟට කියන කවි

සුලඟට කියන කවි
ගසාගෙන යයි
ඔහෙ පාවි
පියුම්
අනන්තයක ගෑවී

සියුම් ඒ කවි අසන මලකි
නෑසුනා සේ ඉදින මලකි
සමහරෙක් නම් ආස කරති
සමහරෙක් පිළිකුලෙන් මනිති
ඒ නමුත්
ලිපිනයකි
එකම එක
සුලඟෙ ගසා යන
කවි වලට වුන නවාතැන
අනේ ඒ මල අයිති
මහ වත්ත පිරි ඇත
සුලඟට කියන කවි
ඒත්
උඹ
කවි අසන්නේ නැති මලකි
මං
ගි කියන්නට අසමෙතෙකි....
සුලඟට කියන කවි......
ගසාගෙන යාවි
වත්තේම වෙන මලක්
එකී කවි අසාවි
සුලඟට කියන කවි
වලට පෙර හිමි
ලිපිනය වෙනස් වේවි......
-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-

කවි කම

සරු බිමක විසි කල
අතිරික්ත පැන්කද
අවැසි වෙයි හිදින කල
නිසරු බිම පවසව
හිතලුවකි මිරිඟුව
භාස්කර ඇතිකල
උරුමයකි කවි කම
ඟගකි දෙන සිසිලස

-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-