මගේ අවමගුල

මට ඇහෙනවා
මගුල් බෙර නාදය
මගේ අවමගුලෙදි

පාවඩ මතින්
වඩම්මා
කොටස් කල
මගේ මළ කඳ
පූර්ණ අවසන් ගෞරව මැද

පින් කර ඇත්තෙමිද කෙතරම්
මේ තරම් ගෞරවද සමඟ
අස්ථීයකුදු පොළවට බරක් නොවෙන කොට.

මගුල් බෙර වයන
මගේ අවමගුල

භූමදානය
පැමිනෙන්නවුන්ගේ
කුස තුලය

කොටස් කර පුළුස්සා
මා බුදින
මගේ අවමගුල

මගේ අවමගුල
කෑම මේසයක් මත
සිදුකෙරෙන
මගේ අවමගුල

-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-

ණයට හීනයක් දෙනවද

හීනවලින් ඔයා දකින
ණයට හිනයක් දෙනවද
බලලා ඉවරවෙලා ආයේ
ගෙනවිත් දෙන්නම්

බලලා බලලා බලලා බලලා
හීන ඉවර වෙලා මගේ
දකින්න තව හීන නැතුව
ලතවෙනවා මං

නින්ද එන්නේ නෑනේ රෑට
හිත ඇතුලේ ඔයා නිදිද
මගේ හීන සේරම ටික
ඔයා ලඟද දැන්

ආයේ ආයේ එකම හිනේ
වත් පේනනෙ නැති වුනාම
මන් බැලුවා මොකද කියලා
හීන හොරු අරන්

හැමදාමත් බලපු හීන
තිබුනත් මට වැඩක් නෑනේ
ඒවත් සේරම අරගෙන
යන්න මගේ හිතින්

ඒවුනාට මන් කැමතියි
හැමදාමත් මට දකින්න
එකම හීනයක් විතරක්
දීලා යනවනම්

ඒ හිනෙත් ඔයා දකින
හීන වලින් එකක් මිසෙක
මගේ හීන ආයේ එපා
තිත්තයි මට දැන්

ඇයිද ඉතින් ඒ සේරම
දකිනව විතරයිමනේ මම
එකම හීනයක් නෑ තව
සෑබෑ වෙලානම්

අනේ ඉතින් ඒ නිසාම
ණයට හීනයක් දෙනවද
රෑ තිස්සේම මට බලන්න
හෙට ඇහැරෙනකම්

හැබැයි ඉතින් ඒ හීනෙත්
ඔයාම විතරක්ම ඉන්න
පාට එකක් වෙන්න ඕනේ
මට බලන්න නම්

ඔයාම විතරක්ම ඉන්න
එකම හීනයක් දෙනවද
හැමදාමත් ඒ හීනෙම
බල බල ඉන්නම්

අනේ ඉතින් ඒ හිනෙත්
හීනයක් ම නොවී ඉතින්
ඔයා ඉන්න නිසාමවත්
සැබෑ වෙනවනම්

හීන දකින් නැතුව මටත්
නිදියන්නට ඇහැක් වේවි
මගේ හීනේ වෙච්ච ඔයා
මගේ වෙනවනම්.

-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-

අම්මේ මගෙ මිල කීයද?

කොළඹ ඈයන්ට හිමි කුණු කන්ද බැම්මේ

මං උපන් මගේ අප්පච්චිගෙ ගේ තිබ්බේ

කුණු ගඳ ගහන මහ කුණු කන්දක් නැම්මේ

ඇයි අප්පේ අපි නිදයන පැල්පත හැදුවේ

කුණු කන්නට එන සුදු කොක්කුන් රෑන

කණකොක් පාට ඇයි අම්මේ හැමදාම

තිබුනානම් වෙල් ඉපනැල්ලක් හේම

ඉගිලෙනකොටවත් උන් වෙයි නේ සුදු පාට

අම්මා ඉව්ව හැම කෑමම එකවාගේ

එක සුවඳමයි ඒවායෙන් මට දැනුනේ

ලාබෙට ගත්ත කුණු එලවළු වල අම්මේ

කුණු රස නෙමේ අම රස විතරයි දැනුනේ

විලවුන් සුවද අකැපයි අපි හැමෝටම

කුණු සුවදමයි හැමදාමත් ඇදුම් වල

කුණු ගඳ අපේ මේ මුළු පලාතම

නහයට හුරු නිසා ඒකත් සුවඳයි අපට

වැස්සට කුණු වතුර අපේ ගෙට ගැලුවාම

අපිට කාරි නෑ ඒකත් සතුටක් අපිට

කුණු ගොඩ තෑගි කල සෘජුෆෝම් තට්ටු මත

පාරු පැද්ද හැටි මතකයි මට තාම

අවුරුදු දවසෙ කිරිබත් ඉව්වේ නැද්ද

කැවුම් කොකිස් අපි හැදුවේ නෑ නේද

මමත් ඉතින් වල් පල් අහනවා නේද

මන් නැති ගෙදර අම්මට අවුරුදු කොහෙද

පන්සල් යන්න නේ හිටියේ අපි හවස

චුට්ටක් සෙල්ලම් කරන්නයි එලියට ගියේ මම

දැන උන්නනම් පෙරලෙන බව කුණු කන්ද

මම යන්නෑ අම්මේ ගෙදරින් පිටට

එහාගෙදර මාමයි නැන්දයි නංගියි

අඳුන ගත්තේ මං දැන් පැයකට කලිනුයි

සෙල්ලම් කරපු යාළුවො දෙන්නත් මෙතනයි

බයවෙන් එපා අම්මේ මම තනියෙන්ම නෙමෙයි

අම්මගේ මැනික නේ මම මගේ සුදු අම්මේ

තාත්තටත් මුලු ලෝකෙම මම නේ අම්මෙ

එච්චර වටින පුතු අම්මගේ මම අම්මේ

ලක්ෂයකටද උන් මිල කෙරුවේ අම්මේ

-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-

වසත් කල කොවුලාගේ දැස් අග කදුලක්

වසන්තය ඇවිදන්

කැලැන්ඩරයට කලින්

නෑ පෙනෙන මානයේ

මල් පිපෙන දවසක්

කොවුල් හඬ ඇහුනද

කොවුලෙක්ව දැක්කද

පළ නොමැති කජු ගහක

පහළ අත්තක හඬ තලන

කාටවත් නොපෙනෙන්න

කිසිවෙකුට නොහැගෙන්න

වසන්තයටත් හොරෙන්

කොවුලාගේ දෑස් අග කදුලක්

බක් මහට අඬගසන

වසත් කල කොවුලාගේ දෑස් අග කදුලක්

වීඩාබර කෙදිරියක්

පිටකරනවා හිමින්

ඇසුනාද කාටවත්

දුටුවාද කවුරු හරි

කළු පාට කොවුලෙකු

ඉකි ගසන අයුරුවත්

කිසිවෙකුට අගේ නෑ

වසත්කල කොවුලාගේ

දෑස් අග ඉතිරිවුනු කදුලක්

හිතරැගෙන පියාඹා ගෙන ගිහින්

වසත්කල මීදුමේ වසන්වුනු ඇය

මොර දීදී හොයනවා

තියාගෙන

වසත්කල කොවුලාගේ දෑස් අග කදුලක්

වසත්කල පළනොමැති කජු ගහක

පහළ අත්තක ලැග

කළු පාට කොවුලෙකු

වසන්තය ඒවී

ඔහේ දින ගතවේවි

ඒ නමුත්

වසත් කල කොවුලාගේ දෑස් අග කදුලක්

-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-

හිත ගත්ත මල

නුඹට සම කල හැකි
කිසි මලෙක මේ ලොව නැති
නුඹ නොමැති මල් වතු ඇති
ලෝකෙකින් මට පල නැති

අමාවක වෙස් ගෙන සිසී
වළාකුලකුඳු වත් නැති
එකදු තරුවක් වත් නැති
ජීවිතේ හිස් අහසෙකි

රළ නොමැති මහ සයුරකී
රුවල නැති ඔරුවක් වැනී
අවර බැස යන හිරු වැනී
දිවිය අදුරෙන් ගිලගනී

දිය නොමැති රළු කතෙරකී
වැසි නොමැති දිගු වසරකී
දින ගෙවි යන්නෙත් නැතී
තත්පරෙත් කල්පය වැනී

වසන්තය ගිනිගෙන දැවී
යන බවක් හිත තුල ඇතී
තව දිනක් නුඹ ලඟ නැතී
ගෙවන්නට නම් මට බැරී

-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-SS