එකෝමත් කාලයක

එකෝමත් කාලයක
පෙම්කලා මමත්

කිසිදිනක නෙත් නුදුටු
අදෘෂ්‍යමානී ප්‍රේමයක්
ස්පර්ශයකදු නොවුනු
අතාත්වික ප්‍රේමයක්

නමක් නැති පණක් නැති
අර්ථයක්වත් නැති
ඔහේ මියදුනු ප්‍රේමයක්

පටන් ගත් දිනක් නැති
පෙම් කරපු කෙනෙක් නැති
සෑබෑවක් නොවු ප්‍රේමයක්

අරුමයකි
පුදුමයකි
නොපැවතුන හිතකට
පෙම්කලා මමත්
එකෝමත් කාලයක

-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-

නුඹට පමණයි

නුඹේ කෙහෙරැලි සැලෙන සුළඟට
කිව්වා මම රහසක්
නුඹට විතරක්ම
කියන්නට කියලා

සේපාලිකා මලේ
නටුවේ පාටින්
කවියක්
රෑ කුමාරි
මලක පෙත්තක
ලියා ඇති කියලා

වක පහලොවක් තරිඳු පිරුනම
තාරකා නිල් එලිය දෙන විට
වලාකුලකුදු අහසේ නොරැදී
මී දුමෙන් නුඹ වසාගත්කල
පිපේවි කඩුපුල් මලක්
ඉදිරියේ නුඹ දෑස් අද්දර

පිනි වැටුනු
කඩුපුල් පෙති මතින්
මැවෙන දිය කැඩපත තුලින්
නුඹට හොරැහින් නුඹේ පෙත්තක
සේපාලිකා මලේ නටුවේ පාටින්
ලියු කවියක් නුඹ දකීවී.
නුඹට සිත ඇති ප්‍රේම සිතකින්
ආදරේ ගැන ලියු

-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-

ආදරේ කියන්නේ නොහික්මුණු කළාවක්

ඇත්තටම
ආදරේ කියන්නේ
නොහික්මුණු කළාවක්

හිතෙනවද
ජීවිතේ නැවතුනා කියලා
හැඟෙනවද
සවන් අග පවන් හඬ පිරිලා
තෙමෙනවද
දෙනෙත් කොන් කදුළු බර වීලා
දැනෙනවද
ආදරේ හිත් කොනක ඉදලා

නොදැනීම යෙදෙන
ආදරේ කියන්නේ
ඇබ්බැහි වෙන
සුරාවක්

නොහික්මුණු කලාවක්

මහ මුලාවක්
කරන්නත් නෑ වෙලාවක්
සමබරව ජීවිතේ රැගෙනයන
තුලාවක්
ආදරේ කියන්නේ නොහික්මුණු
කළාවක්

කපුරු මල් පෙති සිඹින
බඹරු දක්නා සිහිනයක්

ගඟන දේදුනු පාට ගන්වන
මල්තුහින හිම මහී සරසන
හිතින් අඳිනා චිත්‍රයක්

ස්වර නැති තාල නැති
පදපේලි උවමනාවක් නැති
ලවන් මුමුණන ගීතයක්

තුන්ලොවම කරන තුන්සිතට දැනෙන
ආදරේ කියන්නේ
නොහික්මුණු කළාවක්

චිත්‍රපටිවල දසුන් තල මත මැවෙන මිරිගුවක්
උඩු හිතට හොරැහින්
යටිහිතට එපිටින්
මොකටවත් අයිති නැති හිත
හිතන හිතළුවක්

නොනිදාම පහන් වෙන රෑක
ඇහැරගෙන
දකින නෙත්කළු සිහිනයක්
දැමුණු සිත් නොහික්මණ
පෙලන රිද්දන
ආදරේ කියන්නෙ
නොහික්මුණු කළාවක්

ආදරේ කියන්නෙ නොහික්මුණු කළාවක්
පහලවෙන වෙලාවක්
නිච්චියට
කවුරුත්ම දන්නැති

-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-

ලියා අවසන් නොකල කවියක්

ලියා අවසන් නොකල කවියක්
පිටු අතර ඇති බවක්
කිසිවෙකුත් නොදත් මුත්
දනී නුඹ සහ මමත්
ලියා අවසන් නොකල කවියක්
පිටු අතර ඇති බවක්

සමකලා නුඹ රෝස මලකට
නමුත් කටු පමණක්ය
ඉතිරි වූ මට‍
සිතැගි නෙත්සර දෙව්දුවය නුඹ
නෙත්සරින් හිත සුනු විසුනු කල

මුහුදු පත්ලේ බෙල්ලෙකුට හිමි
මුතුවකට උපමා කලා නුඹ මම
නුඹට ලිව් කවි  මුහුදු බත් වී
දිරාපත් වන අයුරු දුටුවද

පළුදු වුනු හදවතින් නික්මෙන
සුසුම් තාලෙට බැදුනු කවියක්
පදපේලි නොගැලපෙන නුමුදු නුඹ
හිතේ ලියවුනු හොදම කවියක්

අමතකව ගොස් තවම නොලියු
ලියා අවසන් නොකල කවියක්
අවසනට පෙර නික්මගිය නුඹ
ලියා අවසන් නොකල කවියක්

-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-