සිහින මාවතේ ගමන

මේ පාර හරි දුරයි
පිය මනිමි මම හිමිහිට
ගල් බොරළු කටු පදුරු
ගිනි ගත්ත වැලි මැද
පතොක් විතරයි සෙවනට
ඉර අව්ව නොදැනෙන ගානට
සනීපය දෙන හින්දම
හරි ආදරෙයි මම
දූහුවිල්ල මුසු වුන හුලගට

ඉඳ හිට වැටෙන වැස්සට
විඩාබර සන්සිඳුනට
සදාකාලික පිපාසෙට
දියබිදක් සෑහෙනවද
සෙවනැල්ල සමගින් තනියට
පිය ලකුණු කතරෙහි තිබුනට
රත්වෙච්ච වැලි පිච්චුව
යටි පතුල් සැනසෙනසේවිද?

තරුවලට දන්දී  අහසම
සඳ අමාවක හැම රෑකම
හුරු හින්දා ඇස් කළු පාටට
වරදින්නේ නෑ මඟ අඳුරට

අනන්තය තෙක් විහිදුන
මේ පාර හරි රළුයි
පිය තබමි මම හරි සීරුවට
සැබෑවන තුරු සිහනයම

-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-

දෙසැම්බර් ගීතය

තව වරක්
ඇස් ඉදිරියට එන්න
අපිට පුළුවන්
සීතල දෙසැම්බර් පින්නේ ආයෙමත් තෙමෙන්න
තුෂර නැහැවුනු තනතිල්ලේ
උනුහුමට ගුලිවෙන්න
ආයෙමත් දෙසැම්බර් පැමිණිලා හිත් නැද්ද එන්න

උතුරු සුලඟෙ සිසිලස හදවතට දැනෙන්න
හදවතේ එක කවුළුවක් පමණක්ම හැර බලන්න
මීදුමේ අපි ලිව්ව රහස් කතා එකින් එක කියවන්න
දෙසැම්බර් මීදුමේ ආයෙමත් හැංගෙන්න.

එන්න
ආයෙමත් කොනිත්තලා දුවන්න
එන්නම්
පසුපසින් මං නුඹව අල්ලන්න
හැමදාම වගේ නුඹ හිමේ ලිස්සලා වැටෙන්න
අත්හැරෙන්නෑ ආයෙමත් පුළුවන්
කොහොම හරි අල්ලන්න

දෙසැම්බර් පින්න
ආයෙමත් ඇස් ඉදරියට එන්න
සවනතට රහසින් ආදරෙයි කියන්න
ආදරෙන් පිපිරිලා මැරෙන්න
නුඹ නොඒ නම් නුඹ ලගට මට එන්න

-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-