මීදුමට වහංවුනු කතාවක්

දුම් නොමැති දුම්රියක
යන ගමන් ලියවුනු
මීදුමට වහංවුනු කතාවක්

අතීතය ලියන්නට හැකිනම්
තව එකම වතාවක්
කියවන්න තිබුනා
මිදුමේ හැංගිච්ච තවත් එක කතාවක්

මල් තුහින හැඩ කරපු ලතාවැල්
වෛයිවර්ණ මල් වැටුනු පාරවල්
ලාම ලා කොළ පාට සිහිනයක්
මිදුමේ හැංගිච්ච කතාවක්

දුම් නොමැති දුම්රියක
එනගමන් ලියවුනු
මිදුමෙන් වහන්වුනු කතාවක්
කාටවත් කියවන්න බැරි
හිත් වලම ලියවෙච්ච කතාවක්
මීදුමට වහංවුනු කතාවක්

-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-

අවසානයේ

සේද සුදු සළු මුදු වළාකුළු අහසක්ම හැඩකලා

අපි නොදන්නා හීනයක අපෙ ජීවිතය හිරවෙලා

අතරමං වුන හිත් මිරිගුවක නැවතිලා

මොහොතකට පෙර අමතකව ගිය ආදරේ හොයනවා

වැස්සකට පසු සේදිලා යන බිම

මඩදියේ හිත් දියවෙලා යනවා

සුසුම් ඉකිබිදිනවා

හාදු ඉහිරුණ සළුමතට ඒ කඳුළු බිදු වැටෙනවා

වියලුනා වූ ලවන් තෙත් කල දිය බිදක්

ළහෙහි වදිනා උණුසුම්ම දිගු සුසුම් සීතල කළා

අඩ අඳුර කළු වෙලා

සුවය නොවිදපු දෙනෙත් අභියස රූපයක් මවනවා

-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-

නුඹ තරහ වූ කළ

අඳුර ගොඩගලන කල දියවෙච්ච හිතකින්

කඳුළු පිණි කැටපතහි නුඹේ රුව බලමින්

උඩු හිතෙන් රවමින්

පුපුරමින් තරහින්

යටි හිතෙන් නුඹට මං ආදරෙයි කියමී.

කනාවට තරුවකුත් නැති අහස දෙස බලමී

කළාවට බිම වැටෙ පින්න රස බලමී

බිමින් හිද ගනිමී

අත්දෙකෙන් මුළු හිසම කසමී

මේ තරම් ආදරේ ඇයිද මම සිතමී

හීනියට විරහ රස ගීතයක් අසමී

පද පේලි අරුත් රස ඇත්ත දැයි සිතමී

ඒ වුනත් අපි තාම ආදරෙයි හෙතෙමී

ආයෙමත් සෘංගාර ගීතයක් අසමී

උදයින්ම ආයෙමත් නුඹේ හඩ අසමි

හදවතේ ගැඹුරින්ම ආදරෙයි කියමී

ටිකදිනක් ආදරෙන් වැළඳගෙන සිටිමී

රණ්ඩුවක් කරමි

ආයෙමත් මුළ ඉදන් මේ කවිය ලියමී

-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-