සුදු කළුවරින් කළු කළුවරට (කදුකරයෙන් කොළඹට)

සදේ උඹ තවටිකක්
අහසේම  ඉඳපන්.
සුදු පාට කළුවරට
පේන්නෑ මොකවත්

උඳුවප් සුදු සේල
වෙලාගෙන හතරඅත
කළුවරත් කළු නෙමෙයි
පේන්නේ සුදු පාට

සිරි සිරි හඬින් බිමට
වැටෙන පොද පින්න කැට
දෙවෙනි ඇස් දෙක නැතිව
යන්න මඟ කියනවද?

හඳට ලම්භකව තව
හඳවල්ම හතරක්
සුදු සේල අතරින්
ඇස් වලට නුදුරින්

අත දමා සමුදෙන්න
සුදුපාට කළුවරට
කළු පාට කළුවරට
යන මඟට ගොඩවෙන්න

සදේ උඹ තව ටිකක්
අහසේම ඉදපන්
කළු පාට කළුවරෙත්
පේන්නෑ මොකවත්

-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-

අමර හඬ

සත් ස්වරය සත්කඩක
වෙලා විසිරිලා ඇත
ස්වර ලොව පුරා හද
සැඟවිලා වළාවක

හාර්මොනිය තබ්ලාව
වී නිහඩ පැත්තකය
වියෝලය සිතාරය
පවා හඩනවා අද

පුරාතන කවියන්ද
මළානික නෙත් ඇතිව
බලා බිම සිත් ගැතිව
පිසිනවා කඳුළු කැට

හෙළ මහා ගන්ධර්ව
පියා නෙත් පියාගෙන
ස්වර අතර රැදුනු හඬ
අමර ස්වර නිහඩ විය

නිවන් මඟ දකින තුරු
සසර මඟපුරාවට
හෙළ දෙරණ රුවන් හඩ
ඇසේවා මේ දෙරණ මත්තෙම


-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-

ගං ඉවුරද මුහුදු වෙරළද ?

දියඹට විසිරෙණා පෙණ කැටි
බට ගැට ගැසු පහුරේ හැපී
පල්ලමට දිය සැඩ වෙවි.
ඔහේ ගඟ පහලට යතී

ඉතින් මම පහුරේ නැගි
ගෙවු දුෂ්කර ගමනකී.
ඉදින් දැන් හොදටම ඇති.
පහුරු පැත්තක තැබුවැකී

දියඹ දැන් මගෙ මිතුරෙකි
ඉදිරිය යන්නට දිරි දෙතී
දිය ඇල්ල කින් බිම වැටී
තවම මම දිය මත සිටී

ගඟ ඔහේ ගලනා සැටී
නමුත් තව සැඩ නම් වැඩී
පල්ලමට වැටුනට මදී
සැඩ පහර පහුරට වැඩී

පල්ලමට පසු නිසැකවම
ඇල්ලකින් කෙල වර වෙයිද?
නැතොත් ගඟ පහුරත් සමඟ
මුහුදටම මා ගෙන යයිද ?

චන්ඩ මාරුත කුනාටූ
සයුර හිමිකම් කියාපු
හැකිවේද දිවි සුරකිනූ
පහුරකට බට ගැට ගැසු

ගඟද මුහුදද දෙකකම එකමය
මොකේ හිටියත් උරුම මරණය
ගොඩ වෙන්න හොද ගඟේ ඉවුරද?
එහෙම නැත්තං මුහුදු වෙරළද ?

-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-

මාතෘකාව නුඹ

ආදරිය නුඹ
ආදරේ නැතුවාට මට
ආදරෙයි මම
නුඹට හැමදාකම

හිතුවාට නුඹ ඔහු ගැන
හිතනවා මම නුඹ ගැන
රෑ පිපුණු කඩුපුල් මල
අයිතිය නුඹේ කාටද?

නොනිදාම රෑතුන් යම
ඔහු ගැනම නුඹ හිතුවට.
ඊටත් වඩා නුඹ ගැන
මන් මෙහෙ හිතනව අද

තාම හිත සසලයි නුඹේ
මගේ පෙම අචලයි මෙහේ.
තවම කිම කිවමැන නගේ
නොහැගුනේ මගේ ආදරේ?

-නිරංජන වෙඩිවර්ධන-

දෙයියන්ට පිස්සු

දෙයියන්ට පිස්සු
වැරදියි කියා දැන දැනත්
නෙතට නෙත මුණ ගස්සන
දෙයියන්ට පිස්සු

හිතකට හිතක් නොගැලපෙන
නමුත් ගලපන්න වෙරදරන
දෙයියන්ට පිස්සු
සැලසුම් කරලම ඈ නෙතු පෙන්වූ
දෙයියන්ට පිස්සු

තනියෙන්ම හිටපු
මාව නැති කරපු
හේතුවක් නැතුව
ඈට සිත් ඇති කරපු
දෙයියන්ට හොදටෝම පිස්සු


ඔව් දෙයියන්ට පිස්සු
මේතරම් දේවල් සිදුවෙලත්
තවම ඈටම පෙම්කරන
මට
ඊටත් වඩා පිස්සු

-නිරංජන වෙඩිවර්ධන-

අත්තම්මට හැට හතරයි.

නෙත්සර දෙව්දුව ඒ නුඹේ ඇස් දෙකද?

හද්දා දවාලේ
ඇහැරගෙන සිහියෙන්
මන්දැක්ක සිහිනය
ඒ නුඹේ ඇස් දෙක

දුරකථන තිරයට උඩින්
ඇහිබැමට ලංකර
වශි කෘත බැල්මක්
හෙලු හැටි මතකද?

නෙත්සර දෙවිදුවද
අදහගත බැරිව මම
ගල් ගැසුනා හුන් තැනම
නුඹේ එක බැල්මට

මායා ලෝකයක
හදවතක් සිරකර
තවකෙකු දිහා ඇයි
බැලුවෙ ඒ ඇස් දෙක

බැල්මකින් සොරාගෙන
රැගෙන ගිය හදවත
තියා ගනු බැරි ඇයිද
ඔය නෙත් දෙකෙ හිර කර

-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-

පාට පාට මිනිහා

අනේ මේ අහපන්
පොඩ්ඩක් කියාපන්
දැකල තියෙනවද උඹලත්
පාට පාට මිනිහෙක්

වෙලාවකට රතු
වෙලාවකට කොල
කහ පාට වෙලාවට
නිහඩයි නෙ ඔහු

දන්නා දෙයක් නැති
නොදන්නා දෙයක් නැති
පාට පාට මාරු වෙන
පාට පාට මිනිහෙක්

ඡන්දෙ නිල් පාටට
එදා ඉදලාම
කොල පාට පෙන්නන්න
බැරිම බැරි පාට
පොර මාර ජොලි පොර
කොල වැටුනු දාට
හැබැයි නිතරෝම
මිහිහ රතු පාට

කළු පාට මූණක්
උරුම තිබුනාට
වැඩ වලින් හැමදාම
මිනිහා සුදු පාට
බැලුවාම පේනවා
හෙන වයස පාට
හැබැයි හදවතින් මිනිහා
කොළුගැටයා තාම

මිනිහගෙන් ඉල්ලුවොත්
කවුරු හරි ගේම
තනියෙන් උනත් ගේම
දීල එයි ඌට
සැලකුවොත් මිනිහට
අත තියලා ගාන
ඉතින් හැම දාම
ඌට කොල පාට

පෙන්නන්න බැරි චරිතෙ
මිනිහා කාටත්ම
හැබයි අවුලකුත් නෑ
හොදට හිටියාම
අපෝ හෙන මල ඇණේ
කියල හිතුනාට
මෙහෙ හුගක් පාළු වෙයි
මිනිහා නැකි දාට

ඉතින්
දැන්වත් කියාපන්
දැකල තියෙනවද උඹලත්
පාට පාට මිනිහෙක්

-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-

මගේ හිත අරන් ඔහු සමඟ නුවරට

උඩරට මැණිකෙ හැමදා නුවරට එනවා
අද හරි විශේෂයි මගෙ මැණිකෙත් යනවා
තනියම නෙමේ තව යාළුවෙකුත් එනවා
වයසෙම නැතිවුනත් දෙන්නා ගැලපෙනවා

මුල්ලක අදුරු අසුනක් ඇත වෙන් කරලා
ඒකේ ඉදන් ඇති වෙනකම් ලව් කරලා
මහන්සියෙන් කෝච්චියෙන් එන හින්දා
නුවරට යන්න කලියෙන් පැතුමක් පැතුවා

මල් වැසි ඇද වැටි මඟ සේදේවා
මල් අතු බරවෙලා මං සැරසේවා
මල් පාවඩ ඒ මං වල ඇතිරේවා
මල් සුවඳින් මුළු නුවරම නැහැවේවා

පේරාදෙණිය මල් වත්තේ බංකුවක
රෝස පෙති එලා ඇති හරි හැඩ වෙන්න
උණ ගස් වට වෙලා ඇති කාටත් නොපෙනේන
එය කියාපු තැන දෙන්නට තනිවෙන්න

උණ ගස් සිදුරු අස්සෙන් උන් බලන කොට
ඉක්මනටම තුරුලේ උඹ හැංගෙන්න
පපුවට හිස තියන් ලැජ්ජා විදින විට
නලලට පුංචි හාදුවකුත් අරගන්න

කොපුල් පිරි රත් පැහැයෙන් දිලිසෙන්න
මුතු වන් සිනාවෙන් ඔබ මුව සරසන්න
ලවන් සැරසෙනා විටදී සැනසෙන්න
මට හිමි උඹේ ඇස් දෙක උඹ වහගන්න

මාලිගාව ඇත පේවී උදයින්ම
නෙළුමුත් අරන් දෙන්නට හැක එහි යන්න
දළදා වහන්සෙට ඒ මල් පුද කරන විට
මගෙ නමිනුත් සුදු නෙළුමක් පුද දෙන්න

වළා බර වෙලා අද මුළු අහසේම
හවසට වහී මුළු නුවරම සේදෙන්න
දම් පැහැ කුඩය ඔහු අත්ලෙහි රදවන්න
හිරිකඩ එන්න පෙර ඔහු තුරුලට යන්න

හවසට ආයේ යනවිට හදවත් පිරිලා
සැනහෙන් ඇති තරම් ඔහු තුරුලට වීලා
පොඩි නම්බුවක් අම්මට ඉතිරිව තියලා
ගෙදරට ගොඩ වෙයන් හරි වෙහෙසයි කියලා

-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-

වළාකුළ

වළාකුළ උඹ
ඇහිපිය ගහන සැනින්
හුඟක් දුර ගිහින්

දැන් ඉතින් අහස
නිල් පාට හිස් ගොඩක්

පොඩි හුලඟකටත්
ගසා ගෙන ගිය උඹ

සැඩ සුලඟකින්
විසිරිලා යාවී

අහස බය ඒකට

-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-

පයිරෙට්ස් ඔෆ් ද කැරෙබියන්

අහෝ අසරන
ඩේවි ජෝන්ස්
කෑලීප්සෝට පෙම්කල තරමක

වෙනකෙකුට අහිමිවන ලෙස
ගලවා පෙට්ටියක දැමූවා හදවත

එහෙත්

ටියා ඩෙල්මා
ජැක් ස්පැ‍රෝටත් ආලය කලා

-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-

අළුත් කලිසම

අමාරුවෙන්

කැඩුනු අත බේරගෙන

තනි අතින් ඇන්දා
මම අළුත් කලිසම
කරන්නට කිසිවැඩක්
නැතිතැන
වාඩිවී සිටියා
පුටුවක් උඩ 
වෙලා එලිමහනට
අනේ මාරයි
හමන සුලගින්
ඇතුලටත් දෙන අමුතු
සිසිලස
යකෝ
බැලුවාම
ඉරිලා මැද්දෙන්ම
මගෙ අළුත් කලිසම

- සුනෙත් වෙඩිවර්ධන -

හුදකලාවේ නගරයට

සිහින සමුගන්නා
වසන්කය කෙලවර
ගොපළු හදවත
ඉකිබිඳින අයුරු
ලෝකයට නොපෙනෙන්න

පඳුරු අතරින්
අඳුර අඩගසනා
ගොම්මනේ
ඇවිදයන්නට
හුදකලාවේ නගරයට

සිසිරයට අඬගසන
වසන්තය කෙලවර
උමතුවෙන්
කොවුලෙකුත් හඩනා
සොයනවා ඌ කෙවිලියව
වසන්තය අග
ඌව තනිකල

තද ගොපළු හදවත
රුහිරයෙන් තෙත්වී
මල්සරට වැරදී
අතහැරුනු
හීයකින් හිල්වී

අළුතින් සිහිනයක්
මිලට අරගන්නට
වියදමට කදුලුත් අරන්
පියනගයි
කොවුලාද සමඟින්
පොසොන් සඳ නැගෙමින්
මඟ කියන මලානික එළියෙන්
හුදකලා නගරයට

බිදුනු හදවත් ඇත්තවුන්ගේ
නවාතැන්පළ

- සුනෙත් වෙඩිවර්ධන -

පිනකට විකය

වැද ඇටී මිටිසි ගගිට නැනු ලෙරි බැසම
සල කේරම මැඩ වාගේ උඩ කොටය
සැන් දතියක් සෙස්තිම උටුවක් පුඩය
තැරි බැන වව්ලි මෙන්මා පිනකට විකය

කනදිර රකිණ  අත නැද දළු මුවසේම
හැදඇලෙනා ටාපක් වත නැරු වාස
දිරිත නිග සිදෙන් මහනා සුඩ සැලඟ
මුන හේසලයි නද අම් පළු මුනිරසය

පිනකට රිහැලා මැන් දගෙ ජිළු මූවිතය
කිචනත් වයනෙන්වෙ මන් දැට පිනකටය
පිනකට වයකින්න නරි බැම් කා මෙවිය
වකියනොනු ගෙමේ මා පිනකට විකය

-වෙනෙත් සුඩිධර්වන-

නිදි මරණ ඇස්

කොළඹ අහසම නිදි
ඇස් දෙකක් ඇහැරන්
මතක සලරූ පිටුපසට
නරඹමින්
අමතක නිහඩ තැන්වල
තතු විමසමින්
වළාකුළු අතර
අතරමන් වුණ
තාම ඒ ඇස් ඇහැරන්

අඳුර සහ ආලෝකයේ
මායිමෙ ඉදන්
වකයක උරුම ඇති සිසි
ඒ ඇස් උකස් අරන්
සිසි වන උවන් ඇති රුව
හිත තුල අඳිමින්
ඇස් බලා ගත් අත සඳ
වක සොයමින්

ඉදහිට කෑ ගහන කපුටගෙ හඬ ඇහිලා
ඇස් සම වැදී සිටි දැහැනම බිඳිලා
වට පිට බැලුවාම දුම අතරින් නැමිලා
රන් පත් අළු වෙලා තැන තැන වැටිලා

තාම කොළඹම නිදි
ඇස් දෙකත් නිදි මතින්
පුටුවකට බර දිදි
පැය දෙකක් නිදි යතී

-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-

දුටුවේද කිසිදිනක හඩන වැහිළිහිණියෙකු

ඉකිබිඳින සයුර උඩ
හඩන වැහි ළිහිණියෙකු
තෙතබරිත පියාපත්
සළනවා හිමිහිට.

පියාසල නොහැකි ලෙස
විඩාපත් තටු යුගල
කෙදිරිගසමින් සලා
හොයනවා මොනවද?

කාල පැහැ අහස්කුස
ගිගුරුමෙන් දෙබෑවී.
අකුණකින් දෙන එලිය
මඟ කියනවා ඌට

දුටුවේද කිසිදිනක
හඩන වැහිළිහිණියෙකු
ඉකිබිඳින සයුර උඩ
පියාඹනවා මෙලෙස.

නිශෘචර සියතුන්
නොපෙනෙනා මානයේ
නිහඩ බව බිදිමින්
රළ නගන ශබ්ධයට
පියාපත් සලමින්
ක්ෂිතිජ ඉම පසුකොට
හිතුමතේ පියාඹන

දුටුවේද කිසිදිනක
හඩන වැහිළිහිණියෙකු
ඉකිබිඳින සයුර උඩ
පියාඹනවා මෙලෙස.

කංකෙදිරි ගාමින්
රළට රළ හැපෙන
සයුර පත්ලට යන්න
දිවිරැකුම් මනාපය
අත්හැරිය බව නොවෙද
එහි අරුත

දුටුවේද කිසිදිනක
හඩන වැහිළිහිණියෙකු
ඉකිබිඳින සයුර උඩ
පියාඹනවා මෙලෙස.

හුදෙකලා නගරයයි
මහ මුහුද
මොර තලන අහස යට
ඉදිකෙරුනු
දුටුවේද කිසිදිනක
හඩන වැහිලිහිනියෙකු
හුදකලා නගරයට
ඇතුළු වුනු

-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-

සිග්නල් නැති ආදරේ.

ඒපැත්තේ සීතලයි.
මේ පැත්තේ උනුහුමයි.
ඇය ඉන්නෙ දුර තමයි.
දුරකථනෙ පිහිටමයි.

මේ අවස්ථාවේ සම්බන්ධ කළ නොහැක.
මගේ දුරකථනෙ නම් ඔක්කෝම කනු ඇත
පෝන් අක්කාට මට සෙකන්ඩ් නම් විය නොහැක
ඩයල් කරනව මම නම්බරේ එක දිගට.

Face Book Whats App Viber තිබුනාට
කොල් එක වගේ මට ලේසි නෑ ඒක.
හතර අත දණ ගගා ඩයල් කෙරුවාට
එහෙට සිග් නල් නෑනේ මගේ කරුමේ......ට.

සිග්නල් නැති ආදරේ
Not reachable නේ
Reachable වෙන දවස
මොබිටෙල්ය දන්නේ


-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-

වෙසක් නැති කොළඹ

තවම මුදුනේ වූ වෙසක් සඳ
කොළඹ පැල්පත් උඩින් පෙනුනට
සඳට ගැලපෙන පහන් දැල්වුනු
පැලක් වත් අද නෑනේ කොළඹෙම

කෝ කොහිද බොල වෙසක් උත්සව
මහ තොරණ් ළඟ සෙනග දැක්කද
ඒ තියා කූඩුවත් තිබුනද
මෙදා කොළඹට වෙසක් නැතිවද?

කොටුවෙනම් මහ තොරන් දෙකකි.
තොරණ් බැලුමට සෙනග ටිකකි
වෙසක් දන්සැල් එකකි දෙකකි.
දිගට පෝලිම් නැතිම හැඩකී.

ටිකක් වාහන තද බදේ
වෙසක් සැණකෙළියකි මෙහේ
වෙනකොහේවත් නෙමේ
ගංගාරාම පන්සලේ.

ගංගාරාම විල මැද
පාවෙන කූඩු එමටය.
ලඟ පාත ඇති ගස් වල
බල්බ් නම් එල්ලා ඇත

ගග අනිත් පැත්තේ
මහ පාර අයිනේ
වැඩියෙන්ම ඇත්තේ
කඩචෝරු මයිනේ

නූඩුල්ස් කඩයකි
පොඩි කූඩු කුටි එකකි දෙකකි
නෙස් කැෆේ කඩයකි
කූඩු කුටි නොව ආයේ කඩයකි

ඔන්න අපි සේරම පවුලමත් එක්කම
වෙසක් සිරි බැලුමට ආවා මේ කොළඹට
මතකේ පිරෙන්නට ඉමු ෆොටෝ එකකට
සැණෙකෙලිය නැති හෙයින් හැරෙමු ගඟ පැත්තට

ෆොටෝ එකකට වත් ගන්න
කූඩු නැත පෙන්නන්න
මේ පාර වෙසක් සිරි
ගංවතුර ගිලලද?

පාරේ යන කූඩු සේරමත් ගත්තම
සමස්ථයේ සේරම රැළි කොටයි පහලට
මොකද කූඩුවේ රැලී කොට කෙරුවෙ ඔච්චර
තේරෙන්නෙ නෑ එහෙ  ගංවතුර හින්දද

පාරේ ඇවිදින වෙසක් කූඩු
නරඹන්න එන කොල්ලෝ කෝඩු
ඇති තරම් වෙහිසිලා ජෝඩු
වෙලා යනවා නොබල කූඩු

-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-

විදින්න හෝ විදවන්න

උඹට හිතක් නෑ
තිබුනත් මට ඔනෙත් නෑ
හැබැයි උඹට නැති ඒ හිත
මගෙ හිත බද්දට අරගෙන

අයිතිය මාලඟ තිබුනට
භුක්තිය විද හැකියි උඹට.
විදිනවාද නැති යන වග
තීරනයත් උඹේ හොදද?

අනේ ඉතින් මටත් මොකද?
වින්දොත් උඹ විදපන්
නැත්තං ඹහෙ හිටපන්.
-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-

කියවන්න කළුවරේ

හන්සි ජයසිංහ අක්කා මෙහෙම කිව්වා.

කරන්ට් එකත් ගිහින්
වැස්සකුත් වහින වෙලාවෙ
කරන්න තියෙන හොඳම දේ
පොතක් කියවන එක.
මං යනව
ටා(ර්)සන් එක්ක ඔපාරයට.

ඉතින් මං මෙහෙම කිව්වා.

කරන්ට් එක ගිහින්
ඉර අවර ගිහන්
අදුර බදු අරන්
පළාතම ඉතින්

පොතක් කියවන්න
හොඳම වේලාව.
ඒත් බන් කළුවරයි.
පොතේ කළු අකුරු.
පේන් නෑ නේද?

ඉටිපන්දමක්
කුප්පියක් හරි
පත්තු කරගන්න
ගිනි පෙට්ටියක් ලඟ තියෙනවද?

සැලෙන ආලෝකෙට
ඇස් උගස් නොකර
ඉදින් දැන් හොදම
වේලාව නොවෙද
ටිකක් නිදියන්න!

ඇත්ත නේ !

-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන -

හිටියා මෙහෙම කෙනෙකුත් නමින් පරසිදු බාප්පෙක්

වනේ බඹුනෙකුට වෙස්ගත්
කරේ පඬි ඔලගුවක් දාගත්
කෙනෙක් මතෙකෙට එනවා මට බන්
පොරන පඬි උතුමෙක්ය ඌ දැන්

ඌ ගෙදර එනවිට
ගේනවා මස් බෑග් දෙක දෙක
යාළුවෝ ගොඩකට
බොතලුත් යහමෙට.

ආච්චිගෙ ජොබ් එක
හදන එක ඒ මස් ටික
බාගයක් ස්ටුය
ඉතුරු ටික හින්දලා මිරිසට.

කොට්ටම්බා ගහයට
තියලා කොට ස්ටූල් එක
සෙට් එකම සෙට් වෙන්නේ එතනය.
උදේ එලි වෙනකම්ම සින්දුය

නත්තලේ දවසට
ඉවරඋනොතින් කලින් පාටිය.
පහුවෙනිදා උදයට
කිරි නෙමේ  රෑ ඉතුරු භාගය.

දීසි බෝතල් බීදුනේම නැති
රන්ඩු සරුවල් නොවුනේම නැති
ගමම රෑ නිදියන්නේ නැති
ලඟදි උඹ ආ රැයක් මතකේද නැති

රෑක දැක්කොත් පමණී
දවාලක උඹ දැකිය නොහැකී
එහෙම උනොතින් පිනකි
පූංචීටනම් මගුල්ගෙයකී

ගියොත් අවුරුදු දහයකින් පස්සට
මතක් කරතැකි මෙහෙව් කාලය
එහෙව් කාලය හෙනම මාරය.
හැමෝටම අමතකම ගානය.

ගියත් උඹ පිටපාරෙම
වරෙන් විගහට ආයෙම
අනේ උඹ නොදැකම
ලොකු වෙලා අපි මෙහේ හොදටම

-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-