රයන්න රඹුට ටයන්න රඹුටං

රඹුට ඹුටන්
රතු රඹුටං
මල්වානේ
රතු රඹුටං

රඹුට ඹුටං
රතු රඹුටන්
කහපාටත්
ඇත රඹුටං

රඹුට ඹුටන්
ටකේ බැදං
අත්තා රකින
රතු රඹුටං

රතු රඹුටං
වාරේ හිටං
කන තරමක්
රඹුට ඹුටන්

උෂ්නයි බං
රතු රඹුටං
කාලා ලෙඩ
වෙයන් මචං

-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-

නුඹ විඳින මගේ පෙම එක්තරා කවියක්

ඇහැළ මල් පූදින්න
ඇඟිලි ගනිනා අතර
හිත් මලක් පූදින්න
දඟලනා තරමක්

වරම් නැති පෙමක් ලඟ
තරම් නැති වුවත් මට
අහිමි නුඹෙ හිත් මලට
පෙම් කරන තරමක්

නුඹෙන් අවසර නොගෙන
හොරැහින්ම කවි ලියන
නුඹ විඳින මගේ පෙම
එක්තරා කවියක්

විදිනවාවම මිසක
හදවතට නොදැනුනත්
නුඹ විඳින මගේ පෙම
එක්තරා කවියක්

වළා නැති සියොත්මග
පෙමින් කැටයම් කරන මේ
සිත්තරා කවියෙක්
විඳින්නට සිතක් නැති
නමුත් ලෝකෙටම හොරැහින්
නුඹ විඳින මගේ පෙම
එක්තරා කවියක්

- ආදරේ කියන්නේ නොහික්මුණු කළාවක් -

- සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-

නුඹ නුදුටු නුබ

නුඹ නුදුටු නුබ
නුඹ දැකිය යුතු නුබ
කිසිදිනක නුඹ නෙතට
මුණගැහෙන්නේ නැති
නුඹ හිසට ඉහලින්
නිරුවත්ය නුබ

සියොත් තටු සලකුණක් නැති
මේඝ පියසටහනක් වත් නැති
දිනිදු ගිලගත් සිඳුතෙරේ ඉම
ඉදන් පෙරදිව ක්තිජ ඉම තෙක්
නග්න වූ නුබ

නමුදු තව නුඹ නෙතට
හසුනොවුනෙ කිම
නුඹ නෙත් ඉදිරියේ
නග්න වූ නුබ

කිසි දිනක නුඹ
නෙත් නොදුටු නුබ
ඉදිරියේ නුඹ
නග්න මගේ හද

මේඝයෙන් විලිවසා ගත්පසු
නොපෙනේවි යළි කිසිවෙකුට
නුඹ නුදුටු නුබ
වූ මගේ හද

-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-

පැන්ටාසියා සිහින

බැස්ටියන් අරගත්තා
පැන්ටාසියාවේ සිහින
චන්ද්‍ර කුමරිය සමඟ
බැස්ටියන් පියමැන්නා
මතක ඇති ඉදගත්තා
කතාකරන ගහ යට
සුදුපාට තුෂර පිනි
බිම වැටෙන කොට

වසත් කල අවසන
පැන්ටාසියාවට වැස්ස
පිනි බින්දු නටනවා
බුමුතුරුණු තණ බිස්ස උඩ

දේදුණු ඇල්ල ලඟ
රතු පාට කොක්කු
නිල්පාට සමනල්ලු
බයත් නෑ කහපාට කිඹුලන්ට

චන්ද්‍ර කුමරිය සිහින
පෙට්ටියෙ සිරකල
බැස්ටියන් අරගත්ත
පැන්ටාසියාවේ සිහින

සිහිනයෙන් නොපෙනෙන
පැන්ටාසියාවේ සිහින
කිසි දිනක නිම නොවෙන
පැන්ටාසියාවේ සිහින
බැස්ටියන් ලඟ
චන්ද්‍ර කුමරිය තාම
බැස්ටියන් ඉතුරු කල
පැන්ටාසියා සිහනයක

-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-

හිත් කොක්ක පැටලුනු කෙක්ක

මං වික්ක හිත අරගත්ත එක
රෑ කුමාරි මල කුත් එක්ක
මන් පදම් කළ හිත මගේ බක
මටත් හොරැහින් කතාවක

මා එක්ක නැති හිත දැක්ක
මට අයිති නැති ඒ හිත එක්ක
මගේ හිත් කොක්ක පැටලුනු කෙක්කත් එක්ක
මට තරහකුත් එනවත් එක්ක

නුඹ රැක්ක නුඹේ හිත දැක්ක
මගෙ හිත එක්ක නුඹ ඇයි කොක්ක
මම නටනවා දැන් ඔළු බක්ක
නුඹ ඇනලා දැන් හිතටම ටොක්ක

හැමෝටම මම දුන්නා බොක්ක
ඇයි පෙරලෙන්නේ මටමම බෙලෙක්ක
හරකෙක් වගේ හිත දක්ක දක්ක
ඕට්ටු දානවා ඒ වත් සෙලෙක්ක

නිදිද මන් නුඹේ පොඩි හීනයක
නුඹ දකින්නෙම නැති කිසි රෑක
මම හිදින්නම් හීනත් එක්ක
නුඹ ලැබෙන කම් ආදරේ එක්ක

-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-
-ආදරේ කියන්නේ නොහික්මුනු කලාවක්-

මන්දාරමේ

මන්දාරමේ සිහින මිටියාවතේ
මන් තාම උන් තැනම මල් මාවතේ
ඒ ආදරේ සීහිනයක් ජීවිතේ
මියදෙනව හිත සිහින මන්දාරමේ

හිමි කරගන්න විදගන්න ඔබේ ආදරේ
මගේ පපු කිනිති වැලපෙනවා රෑ දහවලේ
කියාගන්න බැරි වචන උණූ වී හදේ
නෙත් අගින් වැගිරෙනවා කදුලක් දිගේ

කඩුපුල් මලට වහ වැටුනු බඹරෙක් වගේ
හිත නුඹ ගැනම වෙහෙසෙනවා රෑ කාලයේ
වළා වන් වසා ගත් පුරා හඳ වගේ
සැඟවෙන්නේ ඇයි අඳුරේ මගෙ ආදරේ.

-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-

නුඹට පිටුපෑ නුඹේ හද

නුඹේ හද කළු වළාවකි මට
හමා යනමුත් වැස්ස නොවසින
මුවා කර මම ඇළුම් කළ හඳ
අදුරුකල විජිතයම එක්වර

නුඹේ හද සැඩ රැල්ලක්ය මට
නිසල සයුරත් සසල කරවන
හිරුට පෙම්බැදි ක්ෂිතිජ ඉම මත
හබල් බිඳලා ඔරුව පෙරලුව

නුමේ හද රළු කතරක්ය මට
වැළි පිරුණ කදු පිරී ඉතිරුණ
අතර මැද මිරිගුවක සිරකර
ඔටුවෙක්ව වැලි වලට යටකල

නුඹේ හද දියකඩකි මඩ වුණු
නිවාගත හැකි නොවෙන පවසක
දිය පිටක ඇදි ඉරක සේ මම
මැකී යමි නුඹ දියෙහි මතුපිට

-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-
-ආදරේ කියන්නේ නොහික්මුණ කලාවක්-