වතුසුද්ද මල් ගහේ මල් තව පෙපෙනවා නුඹේ සුවඳ අරගෙන
අම්මා ඒ මල් බුදුන් පුදකොට වදිනවා හැමදාම හවසට
නුඹ වගේමයි තාම පුංචියි ගහත් එහි එන මලුත් සේරම
ඔය තරම් ආදර හිතක් ගහ යටින් සැතපී ඉන්න හින්දම
රැ වුනා ඒ දිනේ හොදටම වැඩ ගොඩක් මට තිබුනු හින්දම
අහස සූරා මොරදිදි වැසි වැස්සා මතකයි එදා හොදටම
සඳත් පායා නොතිබුනා කළු වරයි වෙනිදට වැඩිය මුළු ගම
රෑ දෙකයි මම ගෙදර එනකොට ඒ වෙද්දි නුඹ ගිහින් යන්නම
දෑස් කොන් බිඳ දමා බේරි වැටී තිබුනා කඳුළු පිනි කැට
හුස්ම නොවැටෙන හින්දමද හරි සීතලක් තිබුනා නුඹේ ලඟ
තාත්තත් හඩ නගා හැඩුවම මමත් නාඩා ඉන්නේ කොහොමද
කෙසේ පොලවට පස්කරන්නද ඒ තරම් ආදර හිතක් මම
ඉදින් නුඹ දැන් ගිහින් තුන් වසරකුත් ගෙවිලා ගිහින් නොදැනිම
උතුම් පින් ඇති කළා වු නූඹ තිරිසනෙක් නොම වෙයන් ආයෙම
පැතූ පැතුමන් ඉටුවෙලා ඇති පින් දුන්නා හැමදාම නුඹටම
තවත් හිතකට සෙනේ දීපන් පින්කි තාමත් ආදරෙයි මම
-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-
No comments:
Post a Comment