ආදරේ හිරිපොද

හිතේ ඇඳුන රුව

පිණි දෙව්දුව

තරු නොවිසි රෑ කදි

හඳපාන අද්දර

නුඹෙ මුහුණ දැක්කම

මං ගොළුයි ඇත්තට

ලොකු බෝල ඇස්වල

රණ හංස බැල්මට

හිත වසඟ වූකල

මම ඉන්නේ කොහොමද?

රතු රෝස මල් පෙති

වැනි රෝස තොල් පෙති

නලියද්දි විටකදි

ඉගිලෙනවා සිතුවිලි

උණුසුම්ම සියුමැලි

නුඹ ලමැඳ පව්වෙහි

හිස තියා නෙත් පෙති

මට පියා ගත්තැකි

-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-

....මැණික....

බිනර වැහි ඇඳ හැලෙන ශබ්දයට බෙර වයන

හදවතේ රිද්මයට ගී කියන කෙවිලයක්

පුදුම ආදර හිතක උරුම කම් කරගත්ත

පරම සිතුවිලි වලත් ආදරේ අරගත්ත

ආදරේ පුරෝගෙන ආදරෙන් අතගගා

ඔප දැමූ  රන්මුවා පිලිමයක්

මුරන්ඩුම පවන් මත නැගී විත් කෑ ගසන

මේඝ පට ඉරාලන කෝපයට යට වෙච්ච දෙව්ලියක්

හරිත පැහැ සැනසුමට සුසුමකින් ඉඟි කරන

හිස තියා සැනසෙන්න හැකි පපුතුරක්

ලඟ නොවිසි විට මැරෙන

හදවතක ඇති උරුම

කුමරෙකුට ඇත ඒ වගේ කුමරියක්

රන්සළු දමා බිමට වඩමමා ගෙන පැමින

කරකාර ගත යුතු භාරියක්

-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-

මරදාන හන්දිය

උඹ තාම එහෙමමයි මරදාන හන්දිය

හැමදාම උඹ දානවා නේද මට කින්ඩිය

වෙනස් වෙන්නෑ මගෙත් තාම පොඩි පන්තිය

උඹ තාම එහෙමමයි මරදාන හන්දිය

කළුවර පාළු පාලම උඩ තාමත් ඉන්නවද

සුසුමක් හෙළුවොතින් කළුවර අහනවද

කීයක් සුසුම් දවසට උඹ අහනවද

කළුවර තැනක මගෙ කදුළුත් තියනවද

දහවල හිරුට තැම්බී රැ සඳ නැති අහස යට

දූවිලි වලින් පෙනහළු දෙක පුරෝගෙන

බරනැති ජීවිතේ සැප කන තියාගෙන

උන් නිදියනවා අගුපිල් ටික බෙදාගන

උඹ තාම එහෙමමයි මරදාන හන්දිය

මම තාම එහෙමමයි මරදාන හන්දිය

අපි එහෙම ඉන්නවා මේ අපේ පන්තිය

හැමදාම උඹ එහෙමමයි මරදාන හන්දිය

-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-

මීදුමට වහංවුනු කතාවක්

දුම් නොමැති දුම්රියක
යන ගමන් ලියවුනු
මීදුමට වහංවුනු කතාවක්

අතීතය ලියන්නට හැකිනම්
තව එකම වතාවක්
කියවන්න තිබුනා
මිදුමේ හැංගිච්ච තවත් එක කතාවක්

මල් තුහින හැඩ කරපු ලතාවැල්
වෛයිවර්ණ මල් වැටුනු පාරවල්
ලාම ලා කොළ පාට සිහිනයක්
මිදුමේ හැංගිච්ච කතාවක්

දුම් නොමැති දුම්රියක
එනගමන් ලියවුනු
මිදුමෙන් වහන්වුනු කතාවක්
කාටවත් කියවන්න බැරි
හිත් වලම ලියවෙච්ච කතාවක්
මීදුමට වහංවුනු කතාවක්

-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-

අවසානයේ

සේද සුදු සළු මුදු වළාකුළු අහසක්ම හැඩකලා

අපි නොදන්නා හීනයක අපෙ ජීවිතය හිරවෙලා

අතරමං වුන හිත් මිරිගුවක නැවතිලා

මොහොතකට පෙර අමතකව ගිය ආදරේ හොයනවා

වැස්සකට පසු සේදිලා යන බිම

මඩදියේ හිත් දියවෙලා යනවා

සුසුම් ඉකිබිදිනවා

හාදු ඉහිරුණ සළුමතට ඒ කඳුළු බිදු වැටෙනවා

වියලුනා වූ ලවන් තෙත් කල දිය බිදක්

ළහෙහි වදිනා උණුසුම්ම දිගු සුසුම් සීතල කළා

අඩ අඳුර කළු වෙලා

සුවය නොවිදපු දෙනෙත් අභියස රූපයක් මවනවා

-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-

නුඹ තරහ වූ කළ

අඳුර ගොඩගලන කල දියවෙච්ච හිතකින්

කඳුළු පිණි කැටපතහි නුඹේ රුව බලමින්

උඩු හිතෙන් රවමින්

පුපුරමින් තරහින්

යටි හිතෙන් නුඹට මං ආදරෙයි කියමී.

කනාවට තරුවකුත් නැති අහස දෙස බලමී

කළාවට බිම වැටෙ පින්න රස බලමී

බිමින් හිද ගනිමී

අත්දෙකෙන් මුළු හිසම කසමී

මේ තරම් ආදරේ ඇයිද මම සිතමී

හීනියට විරහ රස ගීතයක් අසමී

පද පේලි අරුත් රස ඇත්ත දැයි සිතමී

ඒ වුනත් අපි තාම ආදරෙයි හෙතෙමී

ආයෙමත් සෘංගාර ගීතයක් අසමී

උදයින්ම ආයෙමත් නුඹේ හඩ අසමි

හදවතේ ගැඹුරින්ම ආදරෙයි කියමී

ටිකදිනක් ආදරෙන් වැළඳගෙන සිටිමී

රණ්ඩුවක් කරමි

ආයෙමත් මුළ ඉදන් මේ කවිය ලියමී

-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-

රාගයට විකිනෙනවා ප්‍රේමය!!

දුක්බරම මොහොතක ඇස් අගින් බේරෙන

කදුලකින් වෑහෙන ස්නේහයේ රස්නය

ඒ තමයි ප්‍රේමය

රාගයට විකිනෙනවා ප්‍රේමය!!

කොයිතරම් බර ද ඒ ප්‍රේමය

ඇස් අගින් නොවැටෙන හිත අගීන් වෑහෙන

ඒ තරම් ලාබද විකුනුනේ කොහෙමද ?

පිවිතුරුම රතු පාට ප්‍රේමය

පිරිමියෙක් රිදවා පිරිමියෙක් අරගත්තේ

රාගයේ  මුදලටද

නොවිකෙනන වයි කියන ප්‍රේමය

රාගයට ලෝබ කල ආලය

යටකලා වූ ස්වප්නයකි ප්‍රේමය

ස්නේහයට උණු නොවෙන හදවත

රාගයට දැවෙනවා දැනෙයිද?

මියගිහින් ඒ ප්‍රේමය

ආදරේ ආලයද රාගයම පමණයි ප්‍රේමය.

රාගයෙන් දිවෙයි මේ ලෝකය

එහෙම් ලොව තියේවිද ප්‍රේමය

රාගයට විකිනෙනවා ප්‍රේමය!!

-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-

අම්මේ ..................

ක්ෂීරපථය පැන ගිය
ආදරය ගොනු වුන
කෙනෙකු ඇත්නම් ලොව
අන් කෙනෙක් නොව ඒ ඇය

කළ නොහැක මට සම
සාගරය නොව ඇය
අහස් කුස පැනගිය
විශ්වයයි ඇය මට

යකඩ සවි පරදන
හයිය ඇත ඇගෙ හිත තුළ
කයිය ගැහියැකි මට
මහා පර්වතයකි ඇය

සිව් මැනික් රකිනා
දෙවදුවකි දකිනා
දියමන්ති පරයා
ඇගේ රුව දිලෙනා

මා පළමු පෙම්වතී
පළමුවැනි ගුරුතුමී
මගේ ලොකය හිමී
ඈ රූප සුන්දරී

මේ මගේ මන්තරයක්
නැති අතුරු අන්තරයක්
ඉදින් තව කළාන්තරයක්
අම්මේ ..................
සුබ උපන් දිනයක්

සුනෙත් වෙඩිවර්ධන
2015-02-24

ඉතින් හෙටවත් ඉර පායන්න............

ඉර අවරේ බැස යද්දි
සද කෙමෙන් නැගඑනවා
සද කෙමෙන් නැග එද්දි
තරු පොකුරු හිනහෙනවා

හෙට පාන්දරවෙද්දි
ඉර කෙමින් පායනවා
තරු පොකුරු වැලපෙද්දි
සද අහසෙ හැංගෙනවා

ඉරේ එලියද සදේ එලියද
තරුවකට පැන ඉතිරි කරනවා
ඉරේ එලියට ආස හින්දා
සදේ එලියට වැටක් බදිනවා

පෝයකුත් ලඟ ලඟම එනවා
පුන් සඳක් හිමිහිට නැගෙනවා
ඉරක් දක්නට නැතිවුනෝතින්
සදේ එලියට හැඩ ගැහෙනවා

ඉතින් පෝයට කලින් දවසක්
ඉරට ලියලා දෙන්න හිතෙනවා
පෝය වෙනකන් නොපෑවූවෝතින්
සදට ජීවෙතේ ලියා දෙනවා.......

-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-

ජනවාරි පුළිඟු

අද වගේ මතකයි

තණ පිඩලි මත 

පිණි පළිගු බබලන

ජනවාරි උදයක

සිරි සිරියෙ ඇඟ කීරි ගස්සන

කදුකර සිහිල් මද සුලඟට

ලෙල දුන්න කෙහෙරැලි

එළිකරපු මුහුණක 

නලලතට පහලින් 

මුණ ගැහුණා ඒ ඇස් දෙක

අද වගේ මතකයි

තුෂර හිනැහෙන මිහිදුමේ

කඳුලු කැට මැද වැළපෙන

සීතලේ ඇඟ රත්කල

හිම පාට සළු 

උදුරගත්තා 

ඒ ඇස් දෙක

දෙසැම්බර් සවසක

ජනවාරි පුලිඟු

දියවුනා

දෙසැම්බර් සීතලට

-සුනෙත් වෙඩිවර්ධන-